KYOKUSHIN KARATEKAMP 2014
"STAELDUINHOEVE" 'S-GRAVENZANDE
Er werd al een jaar naar uitgekeken en nu was het eindelijk zover, het 3e NKF Kyokushin Karate weekendkamp stond op het punt van beginnen.
Vanaf 18:00 uur kwamen de karateka’s binnendruppelen in de eetzaal van de locatie Staelduinhoeve aan de Maasdijk in 's-Gravenzande waar elk jaar het NKF Kyokushin karatekamp wordt georganiseert
Na het inschrijven en doornemen van huisregels en wat extra aandacht voor de etiquette werden de kamers ingedeeld en drukte Shihan Muller ons op het hart om toch bovenal te genieten, en zo later bleek, was dat niet tegen dovemans oren gezegd.
Na het avondeten werden bedden opgemaakt en de, nu nog schone, karategi’s aangetrokken. 20:00 uur verzamelen op het veld en opgesteld in de acht groepen voor dit weekend. Nu ging het beginnen en dat bleek ook meteen na een stevige warming-up door Shihan Muller, Kyokushin, never give up, met 1.000 mae geri’s door Senpai Sammy-Lee Muller!! De inspanning was al meteen zichtbaar maar er werd niet opgegeven. Senpai Sammy-Lee zweepte iedereen op en na afloop was er naast vermoeidheid ook trots en voldoening af te lezen op ieders gezicht. Na de eerste douche was het tijd voor 45 minuten film kijken in de filmzaal. Na twee jaar dezelfde film te hebben gezien over het leven van Sosai Mas Oyama waren er nu een aantal kortere filmpjes te zien. Zelfs de jongste deelnemers keken geboeid en waren klaarwakker……… Daarna was het tijd om te gaan slapen.
Vanaf 18:00 uur kwamen de karateka’s binnendruppelen in de eetzaal van de locatie Staelduinhoeve aan de Maasdijk in 's-Gravenzande waar elk jaar het NKF Kyokushin karatekamp wordt georganiseert
Na het inschrijven en doornemen van huisregels en wat extra aandacht voor de etiquette werden de kamers ingedeeld en drukte Shihan Muller ons op het hart om toch bovenal te genieten, en zo later bleek, was dat niet tegen dovemans oren gezegd.
Na het avondeten werden bedden opgemaakt en de, nu nog schone, karategi’s aangetrokken. 20:00 uur verzamelen op het veld en opgesteld in de acht groepen voor dit weekend. Nu ging het beginnen en dat bleek ook meteen na een stevige warming-up door Shihan Muller, Kyokushin, never give up, met 1.000 mae geri’s door Senpai Sammy-Lee Muller!! De inspanning was al meteen zichtbaar maar er werd niet opgegeven. Senpai Sammy-Lee zweepte iedereen op en na afloop was er naast vermoeidheid ook trots en voldoening af te lezen op ieders gezicht. Na de eerste douche was het tijd voor 45 minuten film kijken in de filmzaal. Na twee jaar dezelfde film te hebben gezien over het leven van Sosai Mas Oyama waren er nu een aantal kortere filmpjes te zien. Zelfs de jongste deelnemers keken geboeid en waren klaarwakker……… Daarna was het tijd om te gaan slapen.
Tot een uur of twaalf werd er enthousiast
getafeltennist en op de grote slaapzaal deden de kleintjes verstoppertje. Van
slapen kwam niet veel terecht. Eindelijk was het stil en donker en ineens ging
het licht aan en werden iedereen uit bed getrommeld, er moest getraind worden
in het donker. Nachttraining op een mooi plekje in het bos werd opgedrukt,
koprollen werden uitgeprobeerd (met wisselend succes) en technieken kihon
getraind olv van Shihan Ruud Muller. Na ruim en uur moe en weer voldaan terug
naar de bedden en daar werd driftig geslapen en ook gesnurkt al ontkenden de
schuldigen in alle toonaarden, zij hadden niks gehoord namelijk, ze sliepen als
blokken.
De volgende ochtend was het alweer vroeg dag, er werd om 07:00 uur begon de ochtend training met een minuut of twintig rennen op het veld, kihon onder leiding van de Senpais en rekken en strekken onder leiding van Senpai Ruben de Koning wat alle stramme spieren goed konden gebruiken. 08:15 ontbijt dat snel verorberd werd, energie moest weer worden aangevuld voor de volgende training.
De volgende ochtend was het alweer vroeg dag, er werd om 07:00 uur begon de ochtend training met een minuut of twintig rennen op het veld, kihon onder leiding van de Senpais en rekken en strekken onder leiding van Senpai Ruben de Koning wat alle stramme spieren goed konden gebruiken. 08:15 ontbijt dat snel verorberd werd, energie moest weer worden aangevuld voor de volgende training.
Om 09:30 uur uur vertrokken we richting strand waar
om 10:00 uur de strandtraining begon. We werden getrakteerd op een dynamische
warming up door Sensei Renee Bochardt. Er werden wat nekjes gekraakt bij een
heel bijzondere oefening, genaamd de tank, en wat karatepakken smerig maar dat
mocht de pret niet drukken. Vervolgens zijn we aan de slag gegaan met variaties
op Ippon en Kyokushin Kumite’s door Shihan Muller. Er werd hard gewerkt en hard
gezweet zodat het tijd werd voor een duik Kyokushin stijl. Push-ups in de
branding en lekker kopje onder in het verfrissende zeewater. Niemand ontsprong
de dans, de fotograaf moest ook de gi uittrekken en de push ups doen. Iedereen
genoot en een aantal karateka’s wilde eigenlijk weer terug het water in maar
daarvoor was geen tijd want er moest gegeten worden en daarna de middagtraining
om 14:00 uur.
Die bestond uit het aanleren van een nieuwe kata
maar voordat daar aan werd begonnen was het tijd voor een half uurtje potje
voetbal. Vrij snel werd duidelijk waarom een heel stel voor karate had gekozen
in plaats van voetbal want hier en daar was de kwaliteit erbarmelijk. Dat
leverde natuurlijk heel veel hilariteit en plezier op en daar ging het
uiteindelijk om.
Groepen werden ingedeeld op kleur band en zonderden zich af en nieuwe kata’s werden aangeleerd onder leiding van senpais en sensei. Na een uur en een kwartier lang heel hard werken later was het tijd om het resultaat te laten zien aan Shihan Muller en Shihan van der Werf. Elke groep had hard gewerkt en mocht trots zijn/ haar resultaat demonstreren voor de Shihans. Bijzonder knap hoe zoveel informatie zo goed werd overgedragen en opgenomen in een uur.
Na de douche wachtte het langverwachte avondeten met de kip. Voor het eten werden de kippenbonnen uitgereikt. Die bonnen moesten ervoor zorgen dat iedereen zijn/haar kip kreeg. Opvallend was het wel dat ineens heel veel mensen hun geluk wilden beproeven als zakkenroller of charmeur om aan meer dan een bon te komen. Uiteindelijk heeft iedereen kip kunnen eten en de corveeploeg van die avond had dubbel geluk. Shihan Wildeboer schoof aan bij het eten om de sfeer te proeven en bij te praten met de Shihans
Groepen werden ingedeeld op kleur band en zonderden zich af en nieuwe kata’s werden aangeleerd onder leiding van senpais en sensei. Na een uur en een kwartier lang heel hard werken later was het tijd om het resultaat te laten zien aan Shihan Muller en Shihan van der Werf. Elke groep had hard gewerkt en mocht trots zijn/ haar resultaat demonstreren voor de Shihans. Bijzonder knap hoe zoveel informatie zo goed werd overgedragen en opgenomen in een uur.
Na de douche wachtte het langverwachte avondeten met de kip. Voor het eten werden de kippenbonnen uitgereikt. Die bonnen moesten ervoor zorgen dat iedereen zijn/haar kip kreeg. Opvallend was het wel dat ineens heel veel mensen hun geluk wilden beproeven als zakkenroller of charmeur om aan meer dan een bon te komen. Uiteindelijk heeft iedereen kip kunnen eten en de corveeploeg van die avond had dubbel geluk. Shihan Wildeboer schoof aan bij het eten om de sfeer te proeven en bij te praten met de Shihans
Om 19:00 uur begon de Bo kata training onder
leiding van Senpai Sammy-Lee Muller. Er werd door iedereen hard gewerkt om de
technieken de vorm en richting onder de knie te krijgen. En anderhalf uur later
werd door iedereen uiteindelijk de Bo kata ichi en ni gelopen-een top prestatie
omdat velen de Bo kata nog nooit hadden gehad.
Vervolgens was het tijd om te gaan slapen na een korte nacht en een lange dag. Opnieuw schijnt de rust verstoord te zijn ( hevig snurken) maar na de inspanningen van de voorgaande dagen schijnt toch iedereen in slaap te zijn gevallen.
Zondagochtend 07:00 uur was er weer de gebruikelijke ochtendtraining, bij het oplopen van het veld hing er een fijne mist. Dat leek ook zo te zijn in de hoofden en lijven van de karateka’s dus het rennen werd weinig enthousiast opgepakt waarop Senpai Sammmy-Lee besloot er dan maar een estafette van te maken. Meteen was de spirit terug en de wil om te winnen zorgde voor spectaculaire val en glijpartijen. Er moest zelfs een jury aan te pas komen om het onreglementair wisselen en hinderen de kop in te drukken. De kihon en het rekken en strekken leek even heel onbelangrijk na de strijd rond de pionnen.
Vervolgens was het tijd om te gaan slapen na een korte nacht en een lange dag. Opnieuw schijnt de rust verstoord te zijn ( hevig snurken) maar na de inspanningen van de voorgaande dagen schijnt toch iedereen in slaap te zijn gevallen.
Zondagochtend 07:00 uur was er weer de gebruikelijke ochtendtraining, bij het oplopen van het veld hing er een fijne mist. Dat leek ook zo te zijn in de hoofden en lijven van de karateka’s dus het rennen werd weinig enthousiast opgepakt waarop Senpai Sammmy-Lee besloot er dan maar een estafette van te maken. Meteen was de spirit terug en de wil om te winnen zorgde voor spectaculaire val en glijpartijen. Er moest zelfs een jury aan te pas komen om het onreglementair wisselen en hinderen de kop in te drukken. De kihon en het rekken en strekken leek even heel onbelangrijk na de strijd rond de pionnen.
Na het ontbijt kwam Sensei Dennis Ramdien een
gasttraining geven, ons wijzer maken in de kunst van het jiujitsu. Beginnend
met eenvoudige trucjes (wat kan je al niet doen met een vinger) om daarna op te
bouwen naar serieuze grondgevechten was een flinke opgave maar het enthousiasme
van sensei werkte aanstekelijk en er werd naast gekermd van pijn ook veel
gelachen. Op naar de laatste lunch voor de grote finale. En oh ja er moest ook
nog worden schoongemaakt, allemaal afleiding terwijl er nog maar aan een ding
kon worden gedacht, Kumite!!
Aangekomen in de sportzaal vroeg ik me persoonlijk
af wat ik hier eigenlijk nog kwam doen. Vermoeid, spierpijn en gevoelsmatig
nauwelijks in staat tot een behoorlijke partij knokken. Maar na de warming up
door Shihan van der Werf gebeurde het toch weer, iedereen scherpte nog een keer
de geest en het lichaam en het sparren kon beginnen. Leuke afwisseling was
sparren vanachter de lage bankjes, onnodig te melden dat de lange armen
bezitters in het voordeel waren. Vervolgens op het bankje staan en de
lengteverschillen werden ineens super groot of verdwenen juist helemaal. Alle
uitdagingen werden met veel plezier aangepakt en er werd stevig geknokt maar
nooit oneerlijk. Uiteindelijk de laatste vijftien partijen, iedereen helemaal
tot het uiterste en de laatste “Yame” voelde als een bevrijding, wat hier en
daar leidde tot emoties. Maar zeker bij iedereen heel veel trots, we hadden het
allemaal gehaald. Shihan Muller sprak uit dat hij supertrots was op de groep.
Een schitterend einde van het weekend.
Terug op de locatie werden de oorkondes uitgereikt na nog tien mae geri’s en tien jodan tsuki’s, allemaal met een harde kiai.
Daarna afscheid nemen en naar huis met een schitterende ervaring! OSU!!
Verslag door: Marcel Turk 2e kyu
Daarna afscheid nemen en naar huis met een schitterende ervaring! OSU!!
Verslag door: Marcel Turk 2e kyu